Z oparów
z szumiących tiuli
w pęd idą wiekowe sny
tam
gdzie każda jabłonka
ma zwoje korzeni tkwiące
w romantyzmie
a rytm glinianych kół
wystukuje pierwotne takty
z milkłoustej tęsknoty
i stu stopni
puszczają ostatnie zamki
posyłając /w/ przestrzenie
nasze
coraz
...
autor
Rozalia3
Dodano: 2021-11-14 08:27:01
Ten wiersz przeczytano 1073 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (14)
Pięknie wyraziłaś tę nadzieję :)
ślicznie o nadziei, na którą choć nie zawsze możemy na
nią liczyć, trzymamy się jej mocno, jak maminej
spódnicy
z podobaniem melancholii ciepło pozdrawiam :)
Subtelne ujęcie nadziei, z podobaniem pozdrawiam
ciepło i ślę serdeczności.
Dziękuję serdecznie wszystkim gościom za odwiedziny i
słowa...:)
Pozdrawiam Was cieplutko i życzę miłej soboty:)
Pięknie i z nadzieją, serdeczności dla Ciebie :)
Rozbudzająca wyobraźnię melancholia.
Pozdrawiam
Marek
Przepięknie i subtelnie z nadzieją. Spokojnej nocy :)
Ślicznie :)
Nadzieja jest potrzebna na przetrwanie. Pozdrawiamy
cieplutko.
To dobrze że jest nadzieja...
Pozdrawiam niedzielnie:)
Interesująco z nadzieją...
pozdrawiam Rozalio :)
Witaj, Rozalio :-)
Nadzieja bardzo często gości w twoich Wierszach :-) To
dobrze... Bo ja to trochę pesymista :-)
Jak zawsze - nietuzinkowo. Z wielkim podobaniem :-)
Pozdrawiam serdecznie :-)
nadzieję trudno jest zdefiniować, Tobie udało się ująć
jej subtelność.
Nadzieja jest siłą napędową do działania, do cieszenia
się z życia. Pozdrawiam serdecznie z podobaniem. Życzę
beztroskich chwil:)