Opowieść Wiatru
Zagubiony w ciemnym lesie,
leży stary zamek.
___________(To czyjeś istnienie)
Stamtąd niesie się szept.
___________(To pragnienie)
Las jest rozległy,
szept w nim ginie.
___________(To myśl ubrana w słowa)
Nastaje cisza pełna milczenia.
___________(To rozmowa)
* * *
Na niebie spada gwiazda.
Słyszysz szum drzew.
Wśród nich Umarła śpiewa o swojej
śmierci.
Słuchaj.
Bo ona wie.
Mów do każdego,
a każdy niech mówi do Ciebie.
Ale rozmawiaj tylko,
kiedy nie słyszysz słów.
I słów też nie wypowiadasz.
Bo wtedy widzisz myśli
nie okaleczone słowami.
I myśli też nie kaleczysz.
Więc rozumiesz.
I jesteś rozumiana.
Niegdyś dla L.
autor
Iskierka90
Dodano: 2008-12-01 22:46:16
Ten wiersz przeczytano 677 razy
Oddanych głosów: 9
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Dojrzale i madre wersy. Ciekawa budowa i z dobrym
zamyslem. Nawiazuje do maksymy "Milczenie jest
zlotem". Bliscy sobie ludzie potrafia pod wplywem
empatii dzialac i zbedne im slowa. Dobry debiut.
pozdrawiam
Ladny liryczny wiersz. Lubie sluchac czasem wiatru, o
czym spiewa i gra, na swoich strunach. Pozdrawiam.
Warto czasem wsłuchać się szum wiatru i spojrzeć na
gwiezdne niebo - możemy wiele usłyszeć i zobaczyć
-pozdrawiam-piękny i refleksyjny wiersz.
bardzo ładny wiersz... rozmowa bez słów - może czasem
warto spróbować ;) może wtedy naprawdę będzie łatwiej
się zrozumieć... wiersz na plusik - daje do myślenia