Orzeszek - 17

proza

- Siostra, nie podziękujesz cioci Ance za taki prezent? - odwrócił się w stronę Malwinki.
- Przecież już podziękowała - pogłaskałam małą po jasnej główce. - Niech się dobrze sprawują te wasze pojazdy - dodałam. - Pewnie chcecie je wypróbować?
Pojechaliśmy całą trójką leśną dróżką, aż do jej rozwidlenia. Potem zawróciliśmy. Nóżki Malwinki nie były jeszcze zbyt silne. Jednak wkrótce dzieci same jeździły po okolicy. Czasami Malwinka zostawała ze mną w domu, a Orzeszek z wypraw do lasu przywoził poziomki, maliny lub jeżyny.
Często oglądaliśmy filmy i graliśmy w planszówki. Dużo się śmialiśmy. Nigdy nie było nudno, nawet gdy padał deszcz.
Wakacje miały się ku końcowi, gdy Gajka pewnej nocy urodziła córeczkę. Byłam zdumiona. Przecież to niemożliwe! Gdzie znalazła kawalera? - zastanawiałam się. Przebywała głównie w ogrodzie. A furtka była stale zamknięta.
- Jak to się mogło stać? - zapytałam dzieci podczas obiadu. - Nikt w okolicy nie ma przecież kozła?
- Tatusiem jest Kuba z gospodarstwa pod lasem - powiedział cicho Orzeszek. Patrzył na mnie z niepokojem. - Wzięliśmy Gajkę na spacer. Skubała sobie brzozowe gałązki, a potem nam uciekła.
- Bardzo szybko. I nie mogliśmy jej złapać - uzupełniła Malwinka.
- To moja wina! Ten czarny kozioł wyskoczył nagle z krzaków. Gajka pobiegła za nim do lasu. Nie wiedziałem, że urodzi się kózka.
- To ciocia jej nie chce? - zasmuciła się Malwinka. - Ale ona jest taka śliczna! Prawie cała czarna. Tylko na nóżkach ma białe skarpetki - zachwycała się.
Tak więc kózka pozostała przy matce. Orzeszek mówił na nią Baja i tak już zostało. Ledwo koźlątko stanęło pewniej na nogach, zaczęło brykać. Kózka wskakiwała na daszek, osłanijący kopczyk siana. Potem błyskawicznie zeskakiwała z niego, zgrabnie wykręcając piruety.
Z czasem Baja stała się zadziorna. Trykała Gajkę lub jedno z nas w bok i uciekała w podskokach. Potem zawracała - i w najmniej spodziewanym momencie ponawiała atak. Bawiła się też z psem. Często stawała na tylnych nogach i opadając, próbowała trafić Duszka, jednak ten robił szybkie uniki. Oczywiście nikomu krzywdy nie robiła. Nie miała wcale rogów, tak jak jej matka. Dawała wiele radości dzieciom. Muszę przyznać, że ja też ją pokochałam.
Baja rosła zdrowo. Dbał o to Romek, mój przyjaciel, który był weterynarzem w pobliskiej lecznicy dla zwierząt. Objął opieką również Duszka i Gajkę.
Koziarnię urządziliśmy w garażu. Romek stwierdził, że nadaje się na mieszkanie dla kóz, ponieważ jest murowany i ma dwa okienka.

cdn.

autor

szadunka

Napisany: 2022-08-17 Dodano: 2022-08-17 12:43:32

Ten wiersz przeczytano 1709 razy

Oddanych głosów: 24

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie