Wiersze SERWIS MIŁOŚNIKÓW POEZJI GRUPA AUTORÓW BEJ

logowanie
Zaloguj
Nie pamiętasz hasła?
Szukaj

Osądzona

Pośród nicości jako posąg stoję,
świat nóż swój ostrzy- bólu tak się boję,
oczy zamglone, obrazy mnie dręczą,
brak słów - usta spowite nicią pajęczą.

Brak ciepła wokoło, skostniałe mam dłonie,
rozsądek topnieje w nicości tonie.
Ta cisza jest zbyt głośna, zbyt silnie jest głucha,
jęki milczenia posępny wiatr wysłucha.

Ciemność swym płaszczem okrywa mą nagość,
księżyc nieczuły rozświetla mą bladość,
noc ścieli dla mnie szklane posłanie,
na którym czekać będę na wieczne skazanie.

Osądzona przez innych za winę - cierpienie,
na stosie obłudy czekam na spalenie,
grzechem jest samotność, choć była mą karą,
wystawiona na próbę nie pożegnam się z wiarą.

...i zanim upadnę, niemym wołaniem,
krzyknę:
„niechaj serce bez grzechu pierwsze rzuci kamień”.

autor

Paticzek

Dodano: 2009-07-02 10:36:43
Ten wiersz przeczytano 568 razy
Oddanych głosów: 2
Rodzaj Rymowany Klimat Zimny Tematyka Samotność
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
zaloguj się aby dodać komentarz »

Komentarze (2)

ula2ula ula2ula

osąd boli Tolerancja wie że nie jesteśmy idealni
Sprawiedliwość różnymi drogami chodzi Wiersz Bardzo
ładnie napisany +

Eve85 Eve85

Z uczuciem napisany wiersz:) dobre rymy:)

Dodaj swój wiersz

Ostatnie komentarze

Wiersze znanych

Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński
Juliusz Słowacki Wisława Szymborska
Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński
Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński
Halina Poświatowska Jan Lechoń
Tadeusz Borowski Jan Brzechwa
Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer

więcej »

Autorzy na topie

kazap

anna

AMOR1988

Ola

aTOMash

Bella Jagódka


więcej »