Osobisty

O sobie samej, zawsze najciężej coś napisać...

Nic w mym życiu nie da się ogarnąć,
opisać, ująć w proste słowa.
Tkwię po uszy w cielesnych katuszach.
Nie znam ani siebie, ani siebie nie mam!
Wlokę za sobą swoją przeszłość.
Dużo rozmyślam, żałuję…
Błądzę, szukam i tworzę.
I tak kroczę przez życie
Uważając na to, co przede mną
Mając w pamięci to, co już za mną,
Kiedy w wiecznym uścisku z ogniem ucztowałam…
Co było i minęło już odeszło…
ślad pozostał i tylko ja to czuję.
Nikt, kto nie czyta, mnie nie zrozumie
Uwikłana w te tajemnice jestem na wskroś
Jestem sobą, niczym więcej
Komplikacje to mój świat
Nie da się iść i nie ranić,
Choćbyśmy, mieli najszczersze intencje.
Nie da się opisać słowami, co znaczy być ciągle w rozterce
Nie można być kimś, kim się nie chce
Kim się nie jest.
Wiele rzeczy nie wypada, wiele rzeczy rani, jedna bywa gorsza od drugiej
Ale nie mogłabym się tego wyrzec.
Od taka jestem
Skomplikowana i prosta zarazem
Zamykam oczy i o tobie kochanie marzę.
Nie znam takiego słowa
Mogącego opisać ci mą miłość
Do Ciebie
Jestem taka wpatrzona w ciebie
Bez granic, po prostu miłuję Ciebie.

autor

Brenda

Napisany: 2007-11-28 Dodano: 2007-12-18 20:58:07

Ten wiersz przeczytano 394 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie