Ostatni pokój

życie to długi korytarz
często bezradnie w nim stoję
jest tyle drzwi by otworzyć
niektórych się jednak boję

wejście głupoty omijam
tak różni tam ludzie wchodzą
bo głupich przecież nie sieją
sami się tacy już rodzą

w sali tęsknoty już byłam
próżne czekanie w niej tylko
siedzi staruszek zwątpienie
sprawia że szczęście jest chwilką

dalej jest pokój marzenia
barwnym folderem mnie kusi
sala zwątpienia tuż obok
więc powiązanie być musi

drzwi do podróży mnie wabią
przepięknym widokiem góry
przy klamce wisi karteczka
wejście przez pokój fortuny

sala z napisem fortuna
przepychem mnie onieśmiela
szampan truskawki i kawior
potrzeba tu przyjaciela

może w pokoju przyjaźni
nie znajdę cienia goryczy
lecz wypełniony po brzegi
brak miejsca ktoś z tyłu krzyczy

w salce miłości przy biurku
siedzi przepiękna dziewczyna
zanim się z nią przywitałam
krzyknęła już po godzinach

w kącie w ostatnim pokoju
jest szara samotna postać
palcem wskazuje mi miejsce
nie chcę lecz muszę tu zostać

Dziękuję Jotka 1, nie zauważyłam tej literówki :) Vagirio, z tym przestawnym szykiem masz rację i to zmieniam, ale w ostatniej zwrotce nie może być tak jak proponujesz, zaburzy się rytm, 9 sylab;)

autor

Nula.Mychaan

Napisany: 2008-10-05 Dodano: 2008-10-07 07:31:31

Ten wiersz przeczytano 2206 razy

Oddanych głosów: 49

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie