Ostatni promyk

Gaśnie światło
umiera śmiercią naturalną
przyjaźń , której zawdzięczam wszystko
gaśnie iskra
nadzieja skonała
na wszystko nadchodzi pora
nic wieczne nie jest
co chodzi po tym świecie
zgasło nic już nie ma
nie widze twojego istnienia
zgineło , przepadło
naturalnym biegiem rzeczy
żegnaj więc:
przestań odżywać w mej pamięci.

autor

leba

Napisany: 2014-12-04 Dodano: 2014-12-04 00:15:21

Ten wiersz przeczytano 435 razy

Oddanych głosów: 5

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie