OSTATNI SEN PROMETEUSZA

Zasypiam lekkim oddechem;
dotknij mnie ten ostatni raz,
półki jeszcze możesz mnie dosięgnąć.

Tysiąc kilometrów poza waszymi umysłami.
Niech przed tą chwilą pochylą się drzewa.
Niech jej piękno uderzy w serca i rozpęta burzę.

A ja powoli uniosę się na skrzydłach aniołów,
delikatnie i cicho rozpłynę się w porannej mgle.

Zanim jednak odejdę,
zatoczę koło nad światem,
a swoim słowem rozkuję kajdany.

Czuję jak otulasz mnie swoimi oczyma.
Nareszcie wolny,
nie czuję już więcej ziemi pod stopami.

autor

Andrus524

Dodano: 2007-03-13 13:10:20

Ten wiersz przeczytano 457 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie