Ostatni taniec...

Już jestem, tęskniłem! Moje obserwacje jesieni...

Porwał cię wicher i przed siebie niesie
Barwą przypominasz, że brak w tobie życia
Taniec rozpoczęty, w takt świszczących nutek
Ostatni, który tobie przypadł, właśnie dzisiaj

Nie próbuj zawracać z tej drogi bez śladów
Bo jej nie odgadnie nawet ten hulaka
Co pośród drzew konarów obroty wywija
Lub się bawi w chowanego, gdzieś w krzakach

To co jeszcze zrobić możesz, to poszukać świstu,
Który cię poderwie hen pod same chmury,
Abyś poszybował wysoko nad ziemię,
To cała nagroda, i spadanie z góry.

Trafić możesz w miejsca, których nie przewidzi
Nikt, bo wiatr sowizdrzał sam siebie prowadzi
Trawnik, rynna,, kratka ścieku albo wprost w ognisko,
Jesteś martwy, wiec gdzie trafisz nikomu nie wadzi.

To co miałeś do spełnienia już się wydarzyło
To ostatni jest epizod twego tu istnienia
Więc wirujesz z wichrem w tańcu, porywistym
Niosąc treści „jesień w pełni”... do widzenia.

autor

jozen

Napisany: 2006-10-25 Dodano: 2006-10-30 06:58:03

Ten wiersz przeczytano 642 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie