Ostatnia dalia tego lata
Mówisz, ech życie. Popatrz, pełna
uśmiechów słońca nasza kuchnia.
Pod ciepłym piecem kot oniemiał,
gdy wiatr w kominie gniazdo usłał.
Jesienny ogród jeszcze tuli
ostatnie dalie tego lata,
w złotych jesionkach klonu uwił
dom kondukt wroni. Nim zakrakał,
wpadł w złotoszepty, aż wiatr przycichł.
Wiesz, jesiennieję wraz z dębami,
choć bez ich mocy... Ech, ty życie,
jak łatwo ci przychodzi ranić.
autor
Stella-Jagoda
Dodano: 2014-10-21 14:49:30
Ten wiersz przeczytano 2377 razy
Oddanych głosów: 62
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (67)
Bardzo ładny nostalgiczny wiersz:) Pozdrawiam
serdecznie.
jesienny klimat, ale jednak z kwiatami.
Pozdrawiam serdecznie
Jesienna nostalgia ujęta w zgrabnych wersach.
Pozdrawiam z uśmiechem Ewo.
No i pointa jakby z fotki, żywa i wciąż aktualna.
Życie nas rani czasem do bólu,myślę tak jak w
powiedzeniu"Co nas nie zabije to nas
wzmocni"....Wiersz bardzo mi się podoba Pozdrawiam
Nostalgia i smutek... Piękne metafory i jesienny
klimat...
Jak zawsze piękny wiersz. Pozdrawiam.