Ostatnia z dróg...

Dziwne jak to w życiu bywa...
Raz los nas z kimś łączy,
Raz przyjaźń wieloletnie zrywa...
Nie wiemy kiedy,nie wiemy jak,
Natrafiamy na miłość...czyżby tylko szczęśliwy traf?
Losu nie udany strzał?
...
czasami myślę że ta samotność nie ma końca,
lecz wtedy zjawiasz się Ty mego szczęścia obrońca...
I znów z uśmiechem witam nowy dzień,
Pełna energii do życia budzę się...
Lecz wiem że jutro może być już źle,
Więc staram się cieszyć chwilą która ciepłem napawa mnie...
...
jednak nie umiem o nic nie martwić się...
Zaczynam snuć plany,co,jak i gdzie
Rozkminiam co dnia jak życie ułożyć swe...
By na ostatniej z dróg móc powiedzieć Mu,
Że spełniłam siebie choć porażek było wiele,
Że byłam dobrym człowiekiem i mogę iść odpocząć w niebie...

autor

Obce imię

Napisany: 2007-03-05 Dodano: 2007-03-05 19:05:45

Ten wiersz przeczytano 460 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie