Ostatnia prosta
Wiersz poświęcony znajomemu...
Ostatnia prosta
Samotnie odmierzona
Rozmiarem czterdzieści trzy
Siedmiomilowym bólem
Lękiem i samotnością
Stamtąd do tutaj
Zgasiłeś knot życia
Zagubioną wolną wolą
Powierzając wiotkość bytu
Starannie dobranej gałęzi
Już teraz przeklętej na wieki
Za swoją gościnność
autor
Małgorzata K.
Dodano: 2022-05-14 14:44:49
Ten wiersz przeczytano 926 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
smutny, ale taki jest koniec...
Smutny i piękny wiersz, pozdrawiam :)
Wiersz smutny, poruszający,
ale najtrudniejsze są te ostatnie pożegnania osób
bliskich,
pozdrawiam serdecznie:)