Ostatnie porwanie

Nieznane moce opętały ciało
Duszę zgubnym krokiem zamotały
Niczym pióro czarnego kruka
Upuszczone gdzieś na wysokościach błękitnego nieba
Twarz zbladła, skóra już zsiniała
Kosmyki włosów rozwiał szumiący krzykiem wiatr
Targa je w powietrzu strzegąc białe zęby
Tak zdradliwy ten uśmiech wśród śpiewu ptaków
Kołysze się na boki, a w tej bieli jakże nienaturalnej
Odbija się płomień krwisto czerwony
Wraz z żółtymi ognia językami
Stwór nieludzki porwał duszę tą
Już się nie wyrwiesz, na dół nie powrócisz
Siła fizyczna teraz nie wystarczy
Dlaczego psychicznej w spokoju nie ćwiczyłeś
Myśląc, że to nie ważne trwałeś w nieprawidłowości,
Żałując unosisz się coraz wyżej
Opór nic już nie pomoże
Do ciemnego królestwa wtem zostaniesz odesłany,
A bramy jego metalem okute zatrzasną się na wieki
Nie zdołasz powrócić…

"...żeby Tobie życie było miłym!"

autor

Alexa-ndra

Napisany: 2008-03-07 Dodano: 2008-03-17 01:07:23

Ten wiersz przeczytano 799 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie