Ostatnie pożegnanie

Śpij spokojnie na Niebieskich Połoninach

Stoję nad tobą
Ciało sine
Ręce splecione
Oczy zamkniętę
Wszystko jakby się zatrzymało
Tylko skarbiec w rękach
I krzyżyk stojący
Jakby drabina do nieba
Nogi kiedyś takie do wędrówek chętne
Leżą teraz spokojnie splecione żałobnym wieńcem
Pewnie dalej w góry by się rwać chciały
Tylko ciebie już w nich nie ma

Powiedz mi tato
Co ja mam bez ciebie robić?
Góry już nie te same
Pewnie są niczym w porównaniu z Niebieskimi Połoninami
Kto mi przewodnik będzie otwierał
Z zaznaczonym szlakiem
Dokąd iśc mam?
Bez ciebie to jak wędrówka w koło
Bez chęci i celu

Chciałbym ci powiedzieć jak co wieczór "Dobranoc"
Ale z sypialni tylko twój zapach odczuć zdołam
Ciebie w niej nie ma
Jakby zabrakło jakiegoś anioła
Ze szkoły wrócę już nie do ciebie
Ale do domu pustego
Tato, powiedz mi dlaczego?

I jeszcze babci zapłakane oczy
Wspomnień dobrych zbyt wiele zostawiłeś
Coś tu nie w porządku
Że matka musi się żegnać z synem

Tak bardzo żyć chciałeś
48 lat po górach wędrowałeś
Teraz pewnie będziesz już wiecznie
Czekaj na mnie
Tam gdzie szlak skrzyżuje twoje i moje serce
Pamiętasz tę budkę gdzieśmy ostatnio o pięknie świata rozmawiali?
Tam się spotkamy

Na koniec jeszcze, żeby z sumieniem być w porządku
Wybaczam ci wszystko złe
Od życia mojego początku

autor

skrzatu

Dodano: 2008-05-14 20:11:56

Ten wiersz przeczytano 790 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie