ostrze niepokojów

Myślałam,że utopiłam Cię w swoim spojrzeniu -od stóp do głów.I stałeś się nieosiągalny dla innych kobiet.
Tylko mój na wyłącznośc.
Jednak jej obecnośc -i nieobecnośc też zmąciła moje wody.
Błękit oceanów zza ściany powiek zamieniła w czarną kałużę
Kropel łez zmieszanych z brudem na podłodze
Bo nikt ich nie ociera z moich policzków.
Boje się,że myślisz o niej kiedy siedzisz obek mnie
A kiedy tak patrzę na Ciebie
- teraz, kiedy śpisz
Nie jestem już pewna,że śnisz o mnie.
Właściwie to jestem pewna,że tego nie robisz.
Boli mnie serce.
Podetnę jej gardło ostrzem swoich niepokojów!
Obawiam się tylko,że udzielisz jej pierwszej pomocy...

autor

Bachelorette.

Napisany: 2010-04-04 Dodano: 2010-05-18 14:25:18

Ten wiersz przeczytano 577 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie