Outsider

W ciemnych zaułkach ciszy
rozliczam się z sumieniem.
Z pustymi dniami
i czasem przeciekającym
przez palce.
Kłamstwami
owijanymi w piękne słowa
niczym drogie prezenty.
Z bezdomnością chwilową
taką dwutygodniową
która odarła mnie z sił
i wiary w ludzi.
Smutkowi patrzyłem
prosto w twarz
a samotność
polewała nam wino.
Taki to był czas
niczym czarno biały film
i ja w nim
grający rolę antybohatera.
Kto zrozumie outsidera
tańczącego na linie
zawieszonej
między Życiem i Śmiercią.

autor

Manuel del Kiro

Napisany: 2015-07-30 Dodano: 2015-07-30 11:40:55

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie