OWCA I WILK-bajka
Owieczka pewna mała
Urodę swą wychwalała:
Runo białe, kopyt ton
Oraz zalet pełen tom.
Raz do lasu się udała.
W główce pyszne myśli miała.
Zza drzew wilk wyskoczył,
Dorwał owce, łeb jej broczy.
Leży teraz owca mała
We krwi cała umazana.
Piękna jej ubyło wielce.
Chwalić się nie będzie więcej.
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.