Pająk i mucha

Sfrunęła raz muszka na pelargonię
Aby odsapnąć po dość długim locie
Zjawił się pająk i zapytał skromnie:
"I jak się żyje na pięknej Ochocie?"

"Oj, niezbyt dobrze" - ze smutkiem wyrzekła
"Ciężkie powietrze, i smród i spaliny,
Wczoraj wieczorem ledwo co uciekłam
Z pułapki w czarce żółtej leguminy

Nie ma tu kwiatów, ani drzew, ni krzewów
Jeno wyschnięte, trawiaste placyki
A według jakichś bezsensownych reguł
Od zeszłej wiosny zamknęli śmietniki

Mało też zwierząt, jeśli są to jakieś
Perfumowane, francuskie pudelki
Nawet pan nie wie, ile się nasapię
Gdy tak pobiegam po ich futrze miękkim

Gdzie tylko lecę, zaraz odganiają
Packą na muchy biją gdzie popadnie
Nie wiem co oni wszyscy do mnie mają
Ale już dosyć! Czuję się bezradnie..."

Na to pająk rzecze: "Cóż, duże miasto
Ma swoje prawa i się nimi rządzi
A skoro tutaj jest brzydko i ciasno
Nie lepiej Pani na wsi się urządzić?

Tam kwiaty, drzewa gdzie okiem nie rzucić
A rankiem rosa na źdźbłach traw się zbiera
Tam z polnym świerszczem można się pokłócić
Z psami poganiać na długich spacerach

Człowiek, gdy złapie, to zaraz wypuści
Nie zdepcze, bo w zgodzie z naturą żyje
Oto jest miejsce, gdzie żyją maluścy
Jeśli spróbujesz, prawdę tę odkryjesz."

Muszka zamknęła oczęta i marzy
W myślach zielone równiny przemierza
Gdy pająk spostrzegł, że chwilę nie waży
Rozwarł swą paszczę i na raz ją zeżarł

autor

niebieskasalamandra

Dodano: 2012-06-08 17:19:41

Ten wiersz przeczytano 1667 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Sylabiczny Klimat Wesoły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie