Palacz i Nałóg

Palacz i nałóg w jednym żyli domuPalacz na górze i nałóg na górze
I mało tego,że w jednym pokoju
Oni o zgrozo żyli w jednej skórze!
Z początku nawet dobrze razem było
Palacz swojemu gościowi dogadzał
Lecz nałogowi ciągle było mało
I jęcząc jak cień za palaczem chadzał
Tatusiu autko chcę na urodziny
Tak mały synek do ojca powiada
Nie kupił autka,kupił karton fajek
Bo przecież musiał ciągle karmić gada
Wstał rano głodny,wybrał się do sklepu
Licząc ostatnie grosiki swoje
A nałóg krzyczy-Jak masz mało kasy
Nie kupuj chleba,kup Viceroye!
Poszedł więc biedak głodny do pracy
Bestia i tutaj żeru się domaga
Więc palacz chyłkiem do palarni biega
I karmi ciągle zgłodniałego gada
Na schodach silnej dostaje zadyszki
Męczy go kaszel i w boku coś kłuje
Więc ledwo żywy zwleka się z łóżka
I do lekarza kroki swe kieruje
Rzucić palenie! Lekarz powiada
I wypisuje stosowne leki
Lecz z kasą krucho, znowu kupił fajki
Zamiast czym prędzej gonić do apteki
Leży biedaczysko w łóżku ledwie żywy
I myśl mu taka w głowie zaświtała
Pogonię w końcu tego intruza
Dosyć już,miarka się przebrała!
Leży więc bestia pod progiem półżywa
Zapal choć jednego podstępnie go prosi
Kończy swój żywot,ale w agonii
Co jakiś czas jeszcze w górę łeb podnosi.

Kto pali(ł) ten wie

autor

Eska53

Napisany: 2013-09-14 Dodano: 2013-09-14 18:58:50

Ten wiersz przeczytano 1287 razy

Oddanych głosów: 11

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie