PAMIĘĆ
Zazdroszczę mu,
gdy mówi- znajdę tam swoje
i ciebie kiedyś.
Czy po cichu wiatr odpina skrzydła
i przez uchylone okiennice,
nutę ulubioną wygrywa?
Zamiast niego?
Z rozbitej pomarańczy wycieka aromat,
na rozszerzoną przestrzeń bezgłośną.
Tam chodzi z dawnymi kumplami,
uśmiecha się i z pobłażaniem patrzy na
świat.
Ciekawe, czy ma pamięć mnie,zmytą z
siebie,
a w łóżku ideał, który go nudzi.
Czy można zapomnieć o ulewie?
Spływa z natchnionych pragnień,wymowne
staccato.
Nawet w kałużach, przegląda się rozczepiona
biel.
A może mgła bawi się w chowanego...
UŁ
Dzięki:) Julia Jaz
napisany Łódź,09.04.2009 ula2ula
Komentarze (15)
..oddaję poruszony głos
Bardzo fajny wiersz-piękna tęsknota-pozdrawiam
Piękna tęsknota - pozdrawiam ciepło
brawo kolezanko jak zawsze milo sie czyta w sercu az
smiech przyjemny twoim swlowa wturuje z aporobata
wturuje:)`poz.
bardzo fajny wiersz, bardzo nastrojowy a juz druga
strofa na prawde super - pozdrawiam:))
...'ideał, który go nudzi'... świetne; a cały w
wymowie bardzo poruszający.
poszukiwanie przyczyny, opisywanie rzeczywistości i
brak zgody na to, co ma miejsce... piękny i prawdziwy
wiersz
pamięć jest w każdym z nas ... ciekawie napisany :)
Świetnie przekazujesz obraz powrotów naszej pamięci do
wspomnień i próbę odnajdywania w nich samych siebie i
znaczenia naszego istnienia w życiu drugiego
człowieka.
każdy szuka własnych dróg do szczęścia
Tęsknota ,pieknie opisana .Pozdrawiam crazy.vp
"wiatr odpina skrzydła" - bajer :) Pozdrawiam
rozbita pomarańcza, pięknie. Pozdrawiam
piękne "spływające staccato", wiersz inspiruje by od
nowa przewartościować te sprawy we własnej duszy...
Pozdrawiam!
A może mgła bawi się w chowanego....pięknie
napisane,bardzo dobry wiersz,pozdrawiam cieplutko.