Pamięci mojej mamy

Pamięci mojej mamy

Jeszcze wczoraj, zda się, ze mną rozmawiałaś,
dawałaś rady,
jak piec ciasto biszkoptowe,
kiedy i jakie sadzić kwiaty, podpowiadałaś
i uczyłaś dbać o rośliny doniczkowe.

Pamiętam, jakby to było wczoraj,
wracałyśmy z kościoła-
szłyśmy trzymając się pod ręce.
Ty byłaś poważna, ja beztroska i wesoła,
w kwiecistej, uszytej przez Ciebie sukience.

Razem jeździłyśmy autobusem na zakupy,
lub do naszych krewnych w odwiedziny.
Innym razem pokazywałaś,
jak zrobić ogórkową zupę
jak na sałatkę pokroić jarzyny.

Kochałaś mnie tak, jak nikt inny na świecie
i wszystkie błędy mi wybaczałaś.
Nawet wtedy,
gdy miałam już własne dzieci,
nas wszystkie swą czułą troską otaczałaś.

Twoje wnuczki Cię wprost uwielbiały,
bo odnosiłaś się do nich tak ciepło, serdecznie;
zawsze z ochotą na wakacje do Ciebie jechały,
z myślą, że taka sielanka
będzie trwać wiecznie.

Lecz choroba
przemocą Ciebie do łoża przybiła,
niwecząc wszystkie marzenia, plany,
a później śmierć swą zimną chustą otuliła.
Została pustka po osobie Kochanej.

Mamo, choć odeszłaś, pamiętam Twoje rady
i wszystko, czego mnie uczyłaś.
Ty byłaś dla mnie
pięknym życia przykładem,
Twoja Matczyna miłość największym darem była.

I choć bolesna jest dla mnie z Tobą rozłąka,
a na samo wspomnienie łzy do oczu napływają,
wierzę, Mamo, że kiedyś
tam, na niebiańskich łąkach
nasze serca i dusze znowu się spotkają.

autor

Józefa Kornaga

Napisany: 2013-12-05 Dodano: 2013-12-05 22:03:08

Ten wiersz przeczytano 1522 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie