Pamiętaj o śmierci....

Zatrzymaj się na chwilę...

Byłeś zawsze moją ostoją,
dawałeś oparcie słowem, czynem.
Wspierałeś mnie w każdej chwili.
Pomagałeś swą dłonią.

Byłeś wielkim autorytetem
w mych dziecięcych oczach.
Leczyłeś swymi ziołami i dotykiem.
Syciłeś się mym perlistym śmiechem.

Byłeś dla mnie dziadkiem i mentorem.
Pamiętam twój uśmiech błogi,
łagodne rysy i czoło wysokie.
Pamiętam twój ciepły dotyk w mej dłoni.

Byłeś taki wspaniały i wielki...
Pamiętam zapach twej fajki,
błękitne twe spojrzenie,
wzbudzające we mnie łagodność i tchnienie.

Byłeś silny i trwały jak dąb,
dawałeś rady przyjaciołom,
pomagałeś sąsiadom...
Twe zasługi sięgały aż po Niewiadom.

Byłeś bratem, mężem, ojcem i pradziadkiem.
Teraz jesteś daleko...
Spoczywasz w swej mogile,
jako zasłużony partyzant,
człowiek honoru i patriotyzmu.
I ja wędrowiec przystanę przy tobie choć chwile,
by poczuć twą energię i siłę,
by poczuć twą dobroć i miłość.

Dla ukochanego dziadunia Władysława Skarbek

autor

Beatris

Napisany: 2007-05-25 Dodano: 2007-12-27 07:27:59

Ten wiersz przeczytano 556 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie