Pamiętam

Pamiętam jak bardzo wierzyłam,
jak nadzieja mnie unosiła.
Tyle zostało po nas.
Naiwna, wiem to.
Nie tłumaczę się, bo to wszystko moje prawdziwe uczucia.
Idąc za nimi właśnie w takie miejsca dochodzę.
Odejdźcie albo mi dajcie odejść.
Znowu przeklinam miłość.
Przysięgam nie wiem, który to jest już raz.
Zaprzeczę gdy jakiś dureń powie mi, że jestem szczęśliwa.
Największa bzdura.
Załzawiona twarz i rozdarte wnętrze.
Zapraszam każdego kto chce mnie zniszczyć do końca.
Niewiele brakuje, łatwizna.
Uwiedź mnie kłamstwami, oszukaj, że jestem jedyna, wykorzystaj,
zdradź, zrań i przeproś z uśmiechem na twarzy, wykorzystaj, zrań, wykorzystaj, rań najmocniej i porzuć.
Doskonale wiecie, znacie te sztuczki, na które zawsze daję się nabrać
jak dziecko w cyrku na klauna magika, który wyjął z kapelusza pluszowego królika.
Dziś wszystko jest sztuczne jak ten królik
i fałszywe jak ta cała sztuczka.
To nie mój pesymizm, lecz moje doświadczenia a zwłaszcza ostatnie zdarzenia
wystawiły temu światu taką ocenę.

Magdalena Gospodarek

autor

espressivo

Napisany: 2013-03-08 Dodano: 2015-12-31 14:50:01

Ten wiersz przeczytano 425 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie