pamiętniik
dla siebie samej
życie moje
jak pisany pamiętnik
ktoś kiedyś powyrywał kartki
zabił
wiatr
poroznosił je wszędzie
cisza
głucha samotnie
trwa
i na białych piszę
znowu
zapełniam je literami
życia
spokojnie ostrożnie cicho
powoli powstaje
nieskończona
całość
szarych kartek
życia
autor
Julia2
Dodano: 2010-03-23 23:10:14
Ten wiersz przeczytano 541 razy
Oddanych głosów: 1
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.