Pan Mroku

Szedł wąską mroczną pełną śniegu ulicą
Jego dłonie były zimne
Garnitur który miał na sobie nie był dopięty
Lekko powiewał
Nie czuł on jednak zimna
Mróz był mu panem
Skręcił w lewo , mijając ostrożnie kobietę
Podniósł lekko kapelusz i spojrzał na nią
Miała oczy pełne smutku
Na jej ustach nie gościł nawet promyk światła
Zatrzymał się, dotknął jej dłoni i delikatnie je ucałował
Po czym przedstawił się
W jej nadal smutnych oczach pojawił księżyc
Gdy ujrzał go , wiedział że odnalazł swoją straconą duszę.

autor

Filek

Napisany: 2008-12-20 Dodano: 2009-01-02 23:30:31

Ten wiersz przeczytano 589 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie