Panaceum

Spotkała Radocha raz Rozpacz - na skwerku,
i parzy, jak tamta w lichutkim sweterku
łzy leje wokoło i nosek wyciera,
aż serce się kraje... w piersi dech zapiera.

Radocha podeszła, chcąc wesprzeć na duchu,
a Rozpacz jej krótko: - Nic nie wskórasz druhu.
Jestem bliska śmierci, skrzywdził mnie kochanek,
zamknę się tak w sobie - jak ten obwarzanek.

Radocha jej słucha i w myślach już grzebie,
co by tu wymodzić,( by doszła do siebie).
Do ucha jej szepcze: - Słuchaj no Rozterko...
ja - tutaj mam grabki, ty - dawaj wiaderko.

Pójdziemy chociażby... o! do tego lasku,
by razem poszukać dla zabawek piasku.
Rozpacz na Radochę spogląda ukradkiem
i tak sobie myśli... - Do lasku? Przypadkiem?

Gdy myśli zbierała, niczym z pola siano,
to w lasku straciła, po raz drugi, wiano.
Lecz o dziwo - Rozpacz, wesolutką była.
Czyż zabawa w piasku, tak ją odmieniła...



excudit
lonsdaleit

14:44 Niedziela, 13 Stycznia 2013 - ...

autor

lonsdaleit

Dodano: 2013-01-13 14:45:08

Ten wiersz przeczytano 692 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie