Pandita
wiem że jest panditą
milczy
choć zapewnie
mi niemo przytakuje
kryształowy uśmiech
ołówkowe linie twarzy
chylą głowę niebu ku ziemi
ptaki nisko szybują
one też mdleją
gdy czują zbliżający się oddech
wiem że jest panditą
wiernym blasku gwiazd
jak ja za nim
podąża pustynną drogą
za dnia
nocą
przy tym mierząc puls
serca ziemi
Klaudia Gasztold
autor
cicha myszka
Dodano: 2020-08-11 21:05:25
Ten wiersz przeczytano 835 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
Ludzkie serca biją pulsem ziemi, jesteśmy z Nią
połączeni.
Pozdrawiam :)
sięgać gwiazd ... a jednocześnie mierzyć puls ziemi
...to jest piękne ... a ptakom trzeba dać pić
źródlanej wody ... a rozwiną skrzydła ...