Pani w czarnej sukni

Wolnym krokiem nadchodzi..
W czarnej sukni, kwiatów polnych woni..
Wyjątkowo smutna, przestraszona ..
Jakby bała się życia, twarzyczka nie pozorna..
Oczy zalane łzami ..
To śmierć moi kochani ..
Ta ,o której tak strasznie mówią...
Ta ,której tak bardzo nie lubią..
Aczkolwiek ona nie winna za swoje czyny..
Jej karzą tak postępować nie podając przyczyny ..

Śmierci nienależy się bać.. Tylko przeżyć życie jak najlepiej ..

autor

sandi90

Napisany: 2006-09-08 Dodano: 2006-09-08 16:04:05

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie