Pani Jeziora

ozdobiona w lśniący brokat Pani Jeziora
z rękoma na sercu wzniosła ku niebu miecz
kroczy dumnie w swoją moc uzbrojona Ekskalibur
w srebrzystej toni jej włosy jak woal wiatr muska

dzika namiętna płochliwa jej postać
piękna i straszne samotna
kusi swym śpiewem wabi zbłąkanych
w objęciach ciszy wyrwać się nie zdoła

gdy ogarnia świat gra szarości i cieni
tarcza księżyca rozjaśnia przed nią mrok
srebrzysta Pani Jeziora biegnie magiczne tchnienie puszczy
gdzie wierzba sosna i dąb wolna jak ptak
legenda pogrąża się w nocy czar

autor

astreja

Dodano: 2012-09-23 05:19:06

Ten wiersz przeczytano 1700 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie