Pani Wiosna, bogini milosna...

moja ulubiona pora roku, ktora zawsze niesie nadzieje...

Przyszla ubrana w platki kwiatow,
wygladala cudownie jak zza swiatow.

Pani Wiosna, bogini milosna...

Pachniala jasminem, lesnymi owocami,
utozsamiala sie z ludzkimi pragnieniami.

Pani Wiosna, bogini milosna...

W Jej zlocistych od miodu wlosach,
dojrzewaly ziarna zboz w klosach.

Pani Wiosna, bogini milosna...

Suknie miala o barwach teczy,
utkana na wzor nitek pajeczych.

Pani Wiosna, bogini milosna...

Nad Nia spiewaly ptaki i szumial wiatr,
rozwiewajac Jej wlosy, niewinnie tak.

Pani Wiosna, bogini milosna...

Rozdawala barwne motyle lakom,
dodawala czarnych kropek biedronka.

Pani Wiosna, bogini milosna...

Niosla ze soba slonce i blekit nieba,
wiecej ludziom w darze nie trzeba.

Pani Wiosna, bogini milosna...

Zawsze pamietam namalowane Jej reka obrazy,
ktorych barwy sa cieple i jasne bez skazy.

Pani Wiosna, bogini milosna...

autor

gwi@zdeczka

Napisany: 2005-06-29 Dodano: 2005-06-29 04:25:48

Ten wiersz przeczytano 1398 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie