Panie!

"Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was. Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny". - Mt 25, 1 - 13

.
Wiele razy Tobie Panie,
wyznawałam swe oddanie,
Uwierzyłam kiedyś w Ciebie,
aby doznać nagród w niebie.

I przyjęłam wolę Twoją,
ona też jest dzisiaj moją,
Jej finałem zmartwychwstanie,
też nadzieja, że się stanie.

Najpierw życie, plan ważności,
uwielbienia i miłości.
A w codziennym bytowaniu,
ojców wiara w umacnianiu.

Msza, Komunia i pacierze,
dają uczuć wyraz szczerze.
Pisma strony przeczytanie,
to dziś wiary pogłębianie.

Potem śmierci doczekanie,
w jej zwierciadło spoglądanie.
Ujrzeć co los szczodrze dzielił,
obraz różny. Zły też bielił.

Tam są czyny, kim się było,
i przez lata, jak czyniło,
Co przeważa szale życia,
wszak tam nagość, bez ukrycia.

Jeśli w sercu była wiara,
śmierć nie straszna, nie ofiara.
I z ufnością wzrok dziś wznoś,
Miej w opiece Panie - poproś!


"...dobrze to wiedzieć - cisza ta, pusta przestrzeń, to jest moje milczenie. Nie niemówienie. Nic ja jestem. Nic. Przecież jestem. Jak dzban do napełnienia. Jak dom do zamieszkania. Jak pole do zasiania. Nie do zaśmiecenia. Pustkę swą oddać, czasem swym czekać...", przyjaciel

....bez podtekstów i umoralniania...to tylko myśli autorki...

autor

Halina53

Napisany: 2016-09-03 Dodano: 2016-09-03 08:55:02

Ten wiersz przeczytano 1126 razy

Oddanych głosów: 31

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie