Para

Stała para zakochana
tu, na łące.
Blisko siebie, ze spokojem spoglądała,
jak rzeka złości się na swoje koryto,
w równym ukłonie dziękowała wiatrowi za dobry kierunek,
spleciona korzeniami piła swój napój miłosny z głębi ziemi.

I wydała,
ramiona zwrócone z nadzieją ku słońcu,
szelest liści soczystej zielni.

A na koniec kiedy w wielkiej swej zazdrości
podglądałam ją w zachwycie,
kołysała się miarowo w rytm melodii,
znany śpiewak,
jak co wieczór miał tam występ znakomity.

A ja stałam i z zachwytem te dwie brzozy podziwiałam.

autor

dasia

Dodano: 2011-05-24 20:17:03

Ten wiersz przeczytano 1098 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Rozmarzony Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie