Paradoks życia
Inspiracją do wiersza był Paradoks czasu
Jakże szybko przemija czas,
już niektórych nie ma wśród nas.
Pozostała tęsknota, ból,
gdyż nasi bliscy wyszli z ról.
Mało ludzi ma długi czas,
rosną, dojrzewają jak las.
Poniektórzy żyją z pasją,
lecz ich oczy zbyt szybko gasną.
Każdy ma prawie cały czas,
nie wszyscy zaciskali pas.
Ci obdarzeni łaskami,
na koniec zostali sami.
Ot... paradoks posiada czas.
Ci bez serca też wyszli z mas.
Zda się, że żyją bez końca,
tymczasem nie mieli wzorca.
Warszawa, 18 października 2021 r.
Joanna Es - Ka
Komentarze (19)
Czasu nie da się zatrzymać.
Podoba mi się wiersz :)
Pozdrawiam serdecznie :)
:)))
coraz trudniej o dobry wzorzec. Autorytety się
zdewaluowały. Coraz większy pospiech więc coraz mniej
czasu na głębsze refleksje.
Przemijanie wszystkich i wszystkiego dotyczy.
Natomiast nasz czas i komfort życia wyznacza los.
Pozdrawiam z podobaniem. Beztroskich chwil życzę:)