w parku

Gdy pomarszczą się nam czoła
włosy pokryją się szlachetnym prochem bieli
usiądziemy na ławce pod wierzbą skuleni.

Moja ręka ciągle ciepła w Twojej dłoni
jak niegdyś Twój lekki uśmiech wywoła
przed kotarą wspomnień staniemy.

Usłyszymy te dźwięki, które serce porywały
zastygłe w poświacie wspomnień
i choć tyle minęło
my jesteśmy razem, dla siebie zawsze słońcem.

Twoje oczy ciągle niebieskie
wpatrywać się będą długo
w twarz tak dobrze Ci znaną
przeoraną starości strugą.

I te szczęście w naszych ustach zastygłe
jeść bedziemy jak niegdyś maliny
z lasu gdzie każde drzewo nasze.

Wtuleni, w przyszłe życie razem popatrzymy

wszystkim takiej miłości życzę

autor

Stysia87

Dodano: 2008-04-09 19:00:22

Ten wiersz przeczytano 647 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Obrazkowy Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie