Patrzę na Ciebie...

patrzę na ciebie
widzę
zwęgloną twarz przeznaczenia
powstałą z popiołu bólu i nienawiści
boję się twych oczu...
tych wielkich
srebrzystych ogników
przenikających me serce
nie umiem
zatrzymać
tej przeklętej pozytywki
w której kręcę się dookoła
mijając
szybkim obrotem
twój uśmiech
który mnie boleśnie parzy
lecz nie potrafię już
oddychać bez niego
pozytywka zsunęła się z biurka
roztrzaskała na kawałeczki
moje sny i pragnienia
i nadzieję
w lepszy świat
spadłam z nią
pogrzebałam samą siebie
ale ten największy
najzimniejszy i najostrzejszy
kawałek lodowej pozytywki snów
nie chce wciąż wypaść...
więc błądzę
w nadziei
że mnie kiedyś
zbawisz...

autor

krwawa łza rozpaczy

Napisany: 2004-09-28 Dodano: 2004-12-11 15:11:01

Ten wiersz przeczytano 522 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie