PĘD ŻYCIA
Dokądś gonimy, dokądś biegniemy,
w ogromnym stresie wiecznie żyjemy.
Dokądś biegniemy, dokądś gonimy,
nic, poza sobą już nie widzimy.
Mijają tygodnie, miesiące i lata,
nim zauważymy, przyjdzie
odejść nam z tego świata.
Przystańmy trochę, spójrzmy wokoło,
tu kwiat zakwita,
tam słowik śpiewa wesoło
i tak mocno pachnie bez,
popatrzmy, jaki świat piękny jest.
Zwolnijmy tempo, tak krótkie
jest życie,
zacznijmy doceniać to, co mamy
na świecie.
Cieszmy się wszystkim, póki możemy
i podziwiajmy uroki Ziemi.
autor
Iwona_Mościcka
Dodano: 2009-02-15 17:10:33
Ten wiersz przeczytano 2316 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Piękny :) Na plus...
święta racja należy Ci się koronacja:) bardzo dobry
temat dziś tak mało rzeczy przyciąga naszą uwagę tylko
ten owczy pęd przed siebie.
Warto było przeczytać wiersz, żeby zwolnić.