Peron: 1, Stacja: Milosc.
Dziwny wiersz. Lecz bez Niego wszystko wlasnie takie jest.. Ze nie czuje nic.
Bylo nam tak dobrze
W bajce zylam przez ten czas
Bylam ksiezniczka, Ty krolewiczem
dzis samotny jest moj swiat
Dwa serca na rozbieznych stacjach
na pociag szczescia czekaja
Pojada za kilka dni, kilka chwil
do siodmego nieba, latajac
Jednak teraz rozlaczone
bolem i cierpieniem plona
Pozbawione skrzydel spadly na dno z
kolorowej teczy
zyc bez siebie nie moga
I czekam tu, na pustym peronie
Na pociag, w ktory wsiadziesz
I czekam tu, z chusteczka w rece
by poczuc wreszcie, az obok mnie
usiadziesz.
Tylko tego chce, poczuc na mym ciele Cie. Tylko tego chce, w Twe ramiona wtulic sie...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.