w piekle

Który to raz wyrzekam się siebie?
Choć oczy niebieskie- nie błądzę w błękicie.
Czerń znów się wdziera w każdą szczelinę.
Dłoń w pięść się zaciska.
Powtarzam sobie, że muszę być silna.
Wciąż idę przed siebie,
potykając się co chwilę.
Myślę: Nieważne. Ważne, że idę.
Płuca już dawno nie znają oddechu.
Ślepnę, głuchnę, niemową się staję.
Słońca już nie ma.
Noc też się skończyła.
Stworzyliśmy piekło,
by się w nim spalić.
A nieba nie ma,
bo nikt w nie nie wierzył...

autor

xxxnatalijaxxx

Dodano: 2010-08-27 12:57:11

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie