Piękno
Szarym woalem troskliwie okrywasz
zastygłe piękno zmarszczką ozdobione,
w skruszałych kartach uśpione pogodnie
młodości wiersze.
Srebrem okrytą, skołataną głowę,
myśli galopem rozdziera wspomnienie
miłości świeżej, wiosną rozpachnionej…
Dawno odeszła.
Ty, który widzisz zwątpienia udrękę,
świeżej pewności spojrzeniem zbyt
śmiałym,
ucisz swą młodość, spójrz w głębię pod
blizną.
Piękno przetrwało.
W odpowiedzi na wiersz vragoo - "Czas bohatera przeminął"
Komentarze (77)
Mi też bardzo się podoba. Seniorzy pękną z zachwytu, z
Twojego wiersza. Dobranoc
Dziękuję, ładna odpowiedź! Ostatnia strofa chwyta za
serce! Podoba mi się:) pozdrawiam!