Pieróg

Raz baba na polu, na ziemskim padolu
Przysiadła okrakiem nago nad krzakiem.
Łolaboga, łolaboga skaleczyła se pieroga.
Chłop jak to chłop nie przejął się wcale
Nawet nie zauważył w roboty nawale
A baba piszczy, a baba wrzeszczy
Chłop pole orze i pług mu trzeszczy.
Przechodził tuż obok Jan – głupek wsiowy
Zobaczył babę, chwycił za głowę
Objął ją wpół, zaczął tarmosić
A baba wrzeszczy, a baba prosi.
Tak więc się wczepił oset kolcami
Bo siano miała miedzy nogami
Dziś już mądrzejsza o taką szkołę
Goli na gładko, ma łono gołe.

autor

aramasamhary

Napisany: 2021-02-18 Dodano: 2021-09-01 13:20:43

Ten wiersz przeczytano 1451 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Sielanka Klimat Refleksyjny Tematyka Obyczaje Okazje Pierwszy Dzień Wiosny

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie