Pies na smyczy

Ma obrożę wokół szyi,
A mimo to, czuje, że prowadzi.
Człowiek trzyma go na smyczy,
Kontroluje jego każdy ruch,
A jednak to on czuje się panem.
Dla niego jest to misja,
Której tylko on może podołać:
'Muszę wyprowadzić mego człowieka na spacer',
To właśnie myśli, a nie, że to on jest wyprowadzany.

Czasami czuję się jak taki pies.
Lina zaciska mi się na szyi,
Ktoś trzyma mnie na smyczy
I kieruje na wybrane przez niego drogi.

Podążam czasem tak bezmyślnie,
Ktoś inny bierze mój los w swe ręce
I kształtuje mnie w człowieka,
A ja jestem przekonana, że to moje ruchy
Do czasu, gdy w końcu się orientuje,
Że jestem tylko marionetką, niczym więcej.

I czasem się wyrywam,
Zaczynam gryźć tą smycz za którą się mnie trzyma
Lub uciec próbuje przed siebie,
Ale wtedy tylko lina mi się w krtań wżyna
A mój 'pan' zaczyna na mnie krzyczeć,
A ja nie mogę wydobyć głosu
I po prostu kulę się w sobie,
Znów pozwalając by z mych rąk wyślizgnęło mi się życie.

I tylko kwilę jeszcze trochę,
Bo gardło mnie piecze,
Bo serce mnie boli,
A do tego na twarz wkładają mi kaganiec
I wtedy już w ogóle tracę nad życiem panowaniem
I żyję jakby w impasie.
Ni to się poruszyć,
Ni to krzyczeć
Tylko tak trwać
I liczyć, że kiedyś przyjdzie lepszy czas
I zrzucę z siebie te wszystkie obciążeni,
Z psa zmienię się w ptaka
I na skrzydłach wolności odlecę w przyszłość,
Której barwy wymażą szarości przeszłości.

autor

księżycowa_królowa

Napisany: 2021-05-25 Dodano: 2021-08-26 21:56:17

Ten wiersz przeczytano 1144 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie