***PIEŚŃ UMARŁYCH...

Błądząc wśród smętnych, omszałych nagrobków
Para spaceruje w mroku pogrążona,
Glanami depcze kwiaty na mogiłach
Czernią sierpniowego nieba porażona...

Idą w cichości, bez słowa na ustach
Wtem liść jesienny pod nogi im spada
On się uśmiecha, ona głowę spuszcza
I na ławeczce obok grobu siada...

Wsuchuje się w szmery, widzi jakieś zjawy
Co w jasnych szatach poruszać się poczęły
I siedzi wpatrując się w dal brunatnymi oczami...
On siada obok... głuchy i niemy...

Mała dziewczynka z czarnymi włosami
niczym dyrygent, co chór prowadzi
Porusza swą dłonią w takt muzyki ciszy
Nie słyszy nikt śpiewu, choć głośny czasami...

Wybiegli z cmentarza cisi kochankowie
Choć on nie słyszał, ona mu opowie
Jak do jej głowy wdarła się ta pieśń
Którą śpiewły dusze
Na umarłych cześć...

autor

mizia

Dodano: 2007-01-10 17:50:49

Ten wiersz przeczytano 599 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Fantastyka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie