pisałam i wszystko zniknęło

Alinko
Zupełnie nie jestem w stanie zrozumieć co się stało z
Twoimi wierszami, które czytałem od lat. Piękne,
chociaż najczęściej smutne były to wiersze, ale znałem
tego przyczynę i zawsze wierzyłem, że złe dni miną.
Wspominam piękną prozę którą czytałem będąc z Tobą
myślami na morskim klifie. Napisz co się stało i gdzie
są Twoje wiersze.
Cieplutko pozdrawiam
Tadeusz.

Aananke, nie weszła moja odpowiedź.
dziękowała Ci za serce, jego niezwykłość.

A w moich oczach ciągle jesteś z wieloma twarzami
morza. Tam znajdowałam żywioł, niezmienne trwanie,
walkę, zwyciestwo, piękno a wszystko połączone ludzką
wrażliwością z niezmienna filiżanką kawy. Niech ten
Ktoś pisany wielką literą da dużo zdrowia, nadziei i
siły, a wiersze wrócą. Czekam na Ciebie z nadzieją.
***

Zniknęło stąd, ale pozostaje w pamięci.
Ściskam Alinko :)

Myślę, że bez względu na wszystko każdy znajdzie tutaj
swoje miejsce i aprobatę.
Pozdrawiam:)
Marek

Ja czytam zawsze, choć nie zawsze zostawiam komentarz.

Pozdrawiam serdecznie :)

A ja zawsze do Ciebie wpadam kiedy tylko jesteś na
beju. Wprawdzie kawy nie pijam, ale delektuję sie
słowami i tym co między nimi...

Alinko, spokojnej soboty...
Przytulam mocno, mo-cno :*

Czemu ktoś ma Ciebie tutaj nie chcieć?
Mnie wiele osób nie chce, mimo tego tutaj bywam, choć
nie zawsze, bowiem w życiu są ważniejsze sprawy od
wierszy, a poza tym nie zawsze człowiek ma ochotę się
wszystkim dzielić, nie zawsze nawet ma ochotę wyjść z
norki, kiedy się w niej zaszyje...
Sorry, że tak osobiście się Alinko odniosłam.
Wszystkiego dobrego dla Ciebie, zdrowia, zdrowia i
jeszcze raz zdrowia!
A poza tym niechaj wiara na lepsze dziś, jutro, nie
opuszcza, niechaj ono będzie jak najlepsze,
Pozdrawiam bardzo ciepło, Alinko i uśmiech przesyłam
:)