Pisanie

Siła jakaś powstrzymuje mnie
przed zwaleniem z pułek tych beznadziejnych
rzeczy...
Które nie są nawet moje!

Mam ochotę zawirować w powietrzu jak baletnica
i dłonią jak szablą pościnać wszystko to,
co niewidoczne,
bądź materialne,
niepotrzebne i nie moje.
Choć boję się czegoś uszkodzić.

Jak bezdomny pod gazetą,
wcale nie ciepłą
i wcale nie pokazującą kim jestem.
Precz z nimi!

Precz z moimi cząstkami
zagracającymi widok
i przestrzeń.

Paradoksalnie...
kiedy ja wyrzucę w końcu i siebie?
a może już to zrobiłem?

Mam zagracony pokój :] To nie na długo...no i nie tylko dlatego taka tematyka wiersza :)

autor

ochmistrz

Dodano: 2006-11-16 22:09:08

Ten wiersz przeczytano 481 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie