Płacząca dusza
zamyślona zasłuchana
w tym bezwładzie i bezkresie
pogrążona w smutku sama
żyję w swoim pustym świecie
i choć ludzi wokół wielu
nikt nie słucha mej rozpaczy
moje serce zatroskane
rozżalone ciągle płacze
płacze także moja dusza
płaczą nawet moje dłonie
świat zasłonił dziś kurtynę
mego życia nadszedł koniec
01-03-2010
Komentarze (7)
Smutno ale ładnie:)
smutno ale pieknie..duzo tu tesknoty..mozna sie
wzruszyc..wiersz jest mi bardzo bliski..wiem jak to
jest kiedy nie ma kogos z kim moznaby pogadac o swoich
problemach..najgorzej jest byc samotnym w tlumie
Smutny wiersz,daje do myślenia:)
/płacze także moja dusza / może w tym jednym -
szlocha- pozbyłabyś się powtórzeń. To Twój wiersz a na
dodatek świetnie się czyta i treść łapie za serce
to smutne,kiedy nie można się podzielić troską z kimś
bliskim..samotnym można być nawet w tłumie,takie czasy
Utwór porusza.. "..płacze także moja dusza.." Mniej
łez..więcej uśmiechu..i nie poddawaj się..Nigdy.. M.
Pięknie, choć smutno...teraz widzę, że znasz smak
tęsknoty... wierzę, że nadejdzie czas, gdy tęsknota
nabierze innego znaczenia, bo gdy nadchodzi miłość
tęsknimy inaczej... Życzę Ci wszystkiego
najpiękniejszego!