Płakać przestałem…

Płakać już dawno przestałem, tęsknotę za Tobą urwałem.
Ból, żal, złość wyrwałem, daleko gdzieś zakopałem.
Miłość złudna się okazała Twe serce z daleka mijała.

Serce zranione schowałem, nićmi załatałem.
Boleść wielką mi sprawiłaś w sercu dziurę wyryłaś.
Czas powinien rany leczyć, a me serce ciągle krwawi.

Miłości nie ufam, zdradliwa jest to Pani
Mgiełką oczy zasnuwa, prawdy dojrzeć nie daje.
Miłować kolejny raz nie zdołam zbyt mocno serce mi krwawi
Pokładam nadzieję w samotności może ona radość mi sprawi.

Płakać już dawno przestałem…
Serce zranione schowałem…
Miłości nie ufam…
W samotności szczęścia szukam…

autor

Stilgar

Napisany: 2007-05-06 Dodano: 2007-05-06 00:05:21

Ten wiersz przeczytano 418 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie