Płatek śniegu na wietrze...
Biała pustka nicość ręką tuli
topioną świecą korzenną
powagą ulotności spłowiałą
wspomnieniem jednego dnia
płatka śniegu na wietrze...
"Spieszmy się kochać ludzi tak szybko odchodzą" Karpacz 26.10.2007r.
autor
siłasił
Dodano: 2007-10-26 13:08:56
Ten wiersz przeczytano 476 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Festina lente ... choć to przysłowie
nie zawsze jest trafne.
Spieszmy sie kochać...
aby być kochanym...
płatkiem śniegu na wietrze...czymś ulotnie pięknym i
niepowtarzalnym....być przez chwilę i czarować sobą
świat....tulić nicość...ech-marzenia!!!
płatek śniegu jest tak ulotny , jak dni , a wiatr go
niesie , czasem cieło owieje , przeminie , dobra choć
krótka myśl .