płomień

Malgosiu...cudnie

Wracaja prosze do Nas, nim Beja Nam usuna

Och Meg/Małgosiu...
Bardzo dobry wiersz,a on mi wcale z fantastyką się nie
kojarzy,tylko z tragedią w Pompejach,kiedy to ludzie
często w ducie zastygli na wieki przykryci lawą
Wezywiusza...
Lata temu widzałam Pompeje we
Włoszech i ta tragedia wywołuje u mnie dreszcz gdy
sobie uzmysłowię ten ludzki dramat...
Serdeczności przesyłam
Do miłego:)

Interesująca propozycja gogvanie :) dziękuję za
twórcze podejście do lektury..
Dla mnie ciekawy jest sposób w jaki odczytałeś
przesłanie :)

Ciekawie i może dalej;)

nie pozostawiaj samotnego
w pustym czasie"

miasta przeklętego
późną nocą

głodnych ciemności latarni
pustych ulic

które wypalił żar
dziewcząt spragnionych

brzęczącej strawy:)

Bardzo ładna, wymowna miniaturka,
można ją różnie interpretować. POZDRAWIAM CIEPLUTKO.

Płomień nie jest groźny, dopóki nim zostaje. Ciekawa
treść. Czytam i różne mam odczucia. Pozdrawiam:)

świetna miniatura, ciekawa i wymowna

Ciekawie przedstawiona miniaturka,
jak zwykle daje do myślenia.
Pozdrawiam serdecznie.

bardzo wymowny wiersz, pozdrawiam

...nie wahaj się, rozpal płomieniem płomień w jej
sercu, otwórz się na jutro tajemnicze.Carpe
diem.Piękny refleksyjny "motyl".Pozdrawiam i uśmiech
zostawiam :-)

strach,żar,zapach i samotność czy może zapalić
płomień?

koniec złego jest dobrem - koniec dobrego złem ,
super końcówka

końcówka zastanawia...
pozdrawiam

Dla mnie troszkę niejasny, zwłaszcza z wpisem, że to
fantastyka?

przeczytałam z przyjemnością -super metafory -
pozdrawiam:)