Płomień zniczy
Pośród zniczy płomieni
myśli przy bliskich krążą,
w sercach są zawsze obecni,
pamięć nie daje zapomnieć,
tych wspólnych lat spędzonych
w radości, czasem i w smutku,
nikt już nam ich nie zastąpi...
Zapalając płomień pamięci,
kładąc kwiatów tęsknotę,
zawsze będziemy razem,
w myślach mocno złączeni…
Komentarze (14)
Żyją w sercach i we wspomnieniach.
Pozdrawiam serdecznie :)
wiersz na czasie zmusza do przemyśleń nad kruchością
życia
pozdrawiam :)
Dziękuję Wam drodzy moi za zadumę nad moim wierszem.
Niestety nie mogłem być wczoraj z Wami. Pozdrawiam
serdecznie i zapraszam na sonet zaduszkowy.
Płomień zniczy
każdego dotyczy
i pamięć otwiera
zaduma się wdziera i milczy
Ładna zaduma, to prawda, że w myślach będziemy
złączeni,
bo Oni wciąż żyją w naszej pamięci,
prawdą też jest, że są osoby, których zastąpić się nie
da...
Pozdrawiam ciepło Remiku.
U mnie też dziś zaduma, to nie pora na śpiewanie i
dowcipkowanie, msz, chociaż w takim Meksyku to święto
obchodzi się na wesoło, ale my mamy naszą tradycję.
... pozdrawiam ciepło :)
Wiersz na czasie, refleksyjny, osobisty i
zatrzymujący, pozdrawiam :)
smutna prawda ....
pozdrawiam:-)
Podpisuje się pod Twoimi słowami...Pozdrawiam
Zbyszku;)
czysta prawda.
Dziękuję moi mili, smutny to dzień dla wielu :(
Pozdrawiam
PIĘKNIE.
Pozdrawiam serdecznie Remiku:)
Pod tym wierszem można złożyć podpis, komentarz jest
zbędny.
Trzymaj się Zbyszku
to nas łączy i to nas dzieli