Płomyk nadziei...

Postawiłam swój ból
na ołtarzu wspomnień
Zajaśniała moja świeczka
płomykiem nadziei...

Czy jeszcze kiedyś
znajdę szczęście?
Czy coś się
w mym życiu zmieni?

Wiem, że żyjesz ma nadziejo
wiaro moja nie umierasz
i choć czasem wątpię Boże
wiesz jak było, jak jest teraz...

Moja droga wyboista
i do tego jeszcze zycie
piasku w oczy nie żałuje...
cierpiałam skrycie...

Teraz jednak jest inaczej...
piszę o tym... krzyczę...


***********


Bo każdy ból wypowiedziany,
jest okładem na moje rany..
każde Wasze ciepłe słowo
dodaje sił na nowo...

Cieszę się, że tutaj jestem, ze jesteście ze mną, i sprawiacie sobie lekturę ( często) z pogranicza depresji...Dziękuję... Dziękuję za oddane głosy i pozdrawiam wszystkich gorąco Lady Mam nadzieję, że gdy się wykrzyczę, wyciszę i uspokoję To gdzieś, może całkiem blisko odnajdę szczęście swoje

autor

Spiaca Lady

Napisany: 2006-09-04 Dodano: 2006-09-05 09:47:15

Ten wiersz przeczytano 605 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie